Onsuzluğa alışıyorum artık, mesaj atma gereği duymuyorum mesela.. Ama kalbim yokmuş gibi hissediyorum, sanki onu sevdiğim için nefes alıyorum; ya sevmeyi bıraktığım an nefes alamazsam ? Bundan çok korkuyorum işte, Ya onu unutup başkasını seversem ? Tekrardan nefes almaya başlarsam ? İşte o zaman asla affetmem onu ! İşte o zaman ölürüm ! Bir gün başka kollarda bulursam kendimi ? Onda yaşadığım aşkı başkasın da yaşarsam ? Aldatmak olmaz mı bu ? Ben o kadar şerefsiz değilim....
Yokluğunun 7. gününe hoş geldik kadınım.. Sensiz kocaman 7 gün geçirdim, sensiz 41.000 defa nefes aldım, sensiz ayakta durmayı öğrendim bu siktiğimin cehenneminde.. 7 gündür... İçten içe... Kendimi sanki... Yıkılmış gibi hissediyorum...
Hayallerimiz vardı lan ! Beraber yaşayacaktık, en sevdiğin şehirde en sevdiğin insanla olacaktın ! Hani İstanbul'a gelmenin nedenlerinden biri de bendim ? Şimdi ne oldu ? Bensiz kalbin acımayacak mı bu orospu şehirde ? Gezdiğimiz yerlerde beni anımsamayacak mısın ? Susarak mı yaşacaksın bu şehirde ? Yalnızları mı oynayacaksın bensizliğe ? Yapma gözünü sevim, beni bu şehir de yalnız bırak ma.... Çocuklarımız olacaktı, dünya turuna çıkacaktık, yaşlanınca güzel bir sahil kasabasın da ev alacaktık.. Şimdi hastalanınca kim başım da duracak benim ?
Şimdi kocaman bir boşluk bırakıyorum bu sayfaya, yazamadıklarımı oku diye... ''Seni seviyorum'' diyeceğim, duyamayacağın anlarda..
Hoş geldin kadınım, ayakkabılarını içeri alda çalmasınlar..
Şimdi ne yapacağım biliyor musun ? Yaşamaya devam edeceğim. Çünkü yarın yine güneş doğacak, zamanın ne getireceğini kim bilebilir ki ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder